Το σχόλιο της Δευτέρας – Πάψε να κρίνεις, «Σώπα, μυαλό, ν’ ακούσουμε την καρδιά»….

Καθημερινά το διαδίκτυο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα έντυπα και ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε. γεμίζουν με επικριτικά άρθρα, θέσεις, απόψεις και σχόλια που συχνά πλημμυρίζουν από εμπάθεια, κακία ή είναι απολύτως κακοπροαίρετα. Κρίνονται οι πάντες και τα πάντα χωρίς σταματημό. Βρίζουμε πρόσωπα που γνωρίζουμε ή ακόμη και άτομα που μας είναι παντελώς άγνωστα, αλλά έχουμε άποψη που πάντα θεωρούμε πως είναι και σωστή. Ξιφουλκούμε δημοσίως και κρίνουμε τον οποιοδήποτε για τις επιλογές του, τις θέσεις του, τα γραφόμενά του, τα λάθη ή τα πάθη του. Για οποιοδήποτε θέμα δεν εκφέρουμε απλά άποψη, αλλά χωρίς δεύτερη σκέψη διαβαίνουμε τη νοητή γραμμή περνώντας στην αντίπερα όχθη και γινόμαστε επικριτικοί, βγάζοντας προς τα έξω πολλές φορές ένα απύθμενο μίσος προς τους συνανθρώπους μας. Εθιστήκαμε στο να κρίνουμε τους πάντες εκτός φυσικά απ΄τον ίδιο μας τον εαυτό. Βλέπετε, η αυτοκριτική είναι επίπονη και γι΄αυτό επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο της κριτικής των άλλων. Εντοπίζουμε, θαρρείς σαν λαγωνικά τα λάθη των διπλανών, γνωστών ή αγνώστων, τις άτυχες στιγμές τους, τις αστοχίες, τις δημόσιες τοποθετήσεις τους, τα λεκτικά ή ορθογραφικά τους ατοπήματα και τότε ως κήνσορες μιας άλλης εποχής τους λιθοβολούμε αλύπητα, λες κι εμείς είμαστε σε όλα αλάνθαστοι. Καραδοκούμε ανά πάσα στιγμή και μόλις βρούμε τις θέσεις κάποιων ανθρώπων με τους οποίους διαφωνούμε γενικότερα, συχνά τις απομονώνουμε —αλλοιώνοντας έτσι το νόημα— κι εκεί ασκούμε δριμεία κριτική χρησιμοποιώντας ενίοτε βαρείς χαρακτηρισμούς.

Όπου κι αν στρέψω το βλέμμα μου παρατηρώ να στήνονται λαϊκά δικαστήρια. Με ευκολία οπλίζουμε το πληκτρολόγιό μας με λέξεις κι έπειτα πυροβολούμε αδιακρίτως αδιαφορώντας για το αν όσα γράφουμε ή λέμε θα πληγώσουν, θα σπιλώσουν ή θα πικράνουν τους άλλους. Ικανοποιούμε στιγμιαία το «εγώ» μας και νιώθουμε –αν είναι δυνατόν– ευχαρίστηση επειδή τα «χώσαμε» σε κάποιον άλλο, γιατί τη δεδομένη στιγμή δεν είναι του γούστου μας όσα λέει ή γράφει ή γιατί πολιτικά ανήκει σε άλλο χώρο ή ακόμη επειδή η μουσική ή στίχοι του δεν ηχούν καλά στα αυτιά μας. Αδιαφορούμε για τον αντίκτυπο που έχουν όσα λέμε ή γράφουμε στο ψυχισμό των άλλων και τις επιπτώσεις που μπορούν να επιφέρουν τα λόγια ή τα κείμενά μας στους ανθρώπους στους οποίους στρέφουμε τα φαρμακερά βέλη μας ή στους οικείους τους. Αναρωτηθήκαμε ποτέ πως είναι όταν γίνεσαι δέκτης τέτοιων συμπεριφορών; Μπήκαμε ποτέ στη θέση αυτού τον οποίο με περισσή ευκολία κρίνουμε; Μήπως μερικές φορές αυτοί που κρίνουμε είναι άνθρωποι όπως κι εμείς και ενδεχομένως υπέπεσαν όντως σε κάποιο λάθος; Σκεφτήκαμε ποτέ πως είναι να κρίνεσαι απ΄όλους ή να είσαι στο μάτι το κυκλώνα και να βάλλεσαι πανταχόθεν; Αναλογιστήκαμε ποτέ ότι όλη αυτή η αρνητική ενέργεια που διαχέεται ίσως επηρεάζει τη ζωή αυτών που εμείς κρίνουμε;

Τελικά αποδεικνύεται ότι αντί να διορθώνουμε τα δικά μας λάθη κρίνουμε τα λάθη ή τις συμπεριφορές των άλλων γιατί προφανώς μας είναι πολύ πιο εύκολο και ψυχικά ανέξοδο. Επιλέγουμε να σπαταλούμε τη ζωή μας σε ανούσιες αντιπαραθέσεις χάνοντας ταυτόχρονα το αληθινό νόημά της. Όμως η ειλικρινής ανθρώπινη στάση δεν είναι αυτή. Η αγάπη είναι που δίνει νόημα στο σύντομο πέρασμά μας από τούτο τον κόσμο. Αγάπη λοιπόν και καλοπροαίρετη κριτική. Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας πως αυτό που προέχει είναι να προσπαθούμε να κάνουμε τους γύρω μας ευτυχισμένους και χαρούμενους και όχι να τους πικραίνουμε ωθώντας τους στη δυστυχία και στο περιθώριο. Σίγουρα χρειάζεται η καλοπροαίρετη κριτική, όμως είναι απαράδεκτο να περνάμε τα όρια. Αναμφίβολα δεν γίνεται να αρέσουμε σε όλους ή να μας αρέσουν όλοι. Αν συνέβαινε αυτό τότε κάτι δεν θα πήγαινε καλά. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να λιθοβολούμε τους άλλους, να τους στήνουμε στο εκτελεστικό απόσπασμα και να τραβάμε αβασάνιστα τη σκανδάλη, επειδή απλά δεν μας αρέσουν, να προσπαθούμε να τους μειώσουμε ή να τους επικρίνουμε επειδή απλώς διαφωνούμε! Ας ζήσουμε αρμονικά με αγάπη για τους συνανθρώπους μας κι ας κάνουμε την αυτοκριτική πρώτα απ΄ όλα έτσι ώστε να γίνουμε καλύτεροι ως άνθρωποι. Ας διορθώσουμε πρώτα τα δικά μας λάθη κι ας αφήσουμε τα λάθη των διπλανών μας. Αν θέλουμε μπορούμε να βοηθήσουμε λέγοντας με αγάπη την άποψή μας, χωρίς έπαρση και ειρωνικά σχόλια. Την επόμενη φορά που θα μαστε έτοιμοι να κρίνουμε κάποιον ή κάποιους ας το σκεφτούμε καλύτερα.

¤