Πρότυπη δίκη στο ΣτΕ για το «λευκό» φορολογικό πιστοποιητικό

(Σημείωση Taxheaven: Δείτε και τη είδηση του κόμβου σχετικά με την παραγραφή των χρήσεων έως το 2013 για τις οποίες έχει εκδοθεί «λευκό» φορολογικό πιστοποιητικό)ΠΡΑΞΗ 12/2019 της Επιτροπής του άρθρου 1 παρ. 1 του ν. 3900/2010 Η Επιτροπή του άρθρου 1 παρ. 1 του ν. 3900/2010, αποτελούμενη από την Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, τον αρχαιότερο Αντιπρόεδρο Αθανάσιο Ράντο και την Αντιπρόεδρο Ειρήνη Σαρπ, Πρόεδρο του καθ’ ύλην αρμόδιου Β΄ Τμήματος, αφού έλαβε υπ’ όψιν:α) το άρθρο 1 του ν. 3900/2010,β) την από 25.4.2018 αίτηση (ΠΑ 4/2019) της εταιρείας …………………… Α.Ε., με την οποία ζητεί να εισαχθεί ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, κατ’ επίκληση του άρθρου 1 παρ. 1 του ν. 3900/2010, η ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών εκκρεμούσα (δικάσιμος 8.10.2019) προσφυγή της (ΠΡ1036/13.10.2017) κατά της 4580/4.9.2017 αποφάσεως του Προϊσταμένου της Διευθύνσεως Επιλύσεως Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) της Α.Α.Δ.Ε., με την οποία απορρίφθηκε ενδικοφανής προσφυγή της ίδιας κατά της 1238156/346/6.3.2017 οριστικής πράξεως διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος οικονομικού έτους 2013, του Προϊσταμένου του Κ.Ε.ΜΕ.ΕΠ.. Με την τελευταία πράξη δεν αναγνωρίσθηκαν προς έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα της ως άνω εταιρείας για την οικεία χρήση (1.1.2012-31.12.2012) και προστέθηκαν στα καθαρά κέρδη της λογιστικές διαφορές συνολικού ύψους 209.682,54 ευρώ (εκ των οποίων 208.456,58 ευρώ για χιλιομετρικές αποζημιώσεις υπαλλήλων, που δεν καλύπτονταν με νόμιμα δικαιολογητικά και θεωρήθηκαν συγκεκαλυμμένη επαύξηση μισθού με υποχρέωση καταβολής κοινωνικοασφαλιστικών εισφορών), κατόπιν δε τούτου καταλογίσθηκε εις βάρος της διαφορά κύριου φόρου ποσού 41.936,51 ευρώ και πρόσθετος φόρος λόγω ανακρίβειας ποσού 38.581,59 ευρώ. Με την προσφυγή η προσφεύγουσα ζητεί να ακυρωθεί, άλλως να μεταρρυθμιστεί, η ανωτέρω καταλογιστική πράξη (και να της επιστραφούν εντόκως οι κύριος και πρόσθετος φόροι, που έχει καταβάλει), προβάλλουσα, μεταξύ άλλων, ότι (δεύτερος λόγος) αναρμοδίως κατά χρόνο ελέγχθηκε για την επίμαχη χρήση (2012) εν έτει 2016 (και άρα μη νομίμως εκδόθηκε η ως άνω καταλογιστική πράξη, την οποία επικύρωσε η Δ.Ε.Δ.), μολονότι -κατ’ εφαρμογή του άρθρου 82 παρ. 5 και 8 α΄ του ΚΦΕ (ν. 2238/1994), όπως ίσχυε μετά την τροποποίησή του με το άρθρο 8 παρ. 8-9 ν. 4110/2013, και της κατ’ εξουσιοδότηση αυτού εκδοθείσης Α.Υ.Ο. ΠΟΛ.1159/2011 (Β΄ 1657), όπως ίσχυε μετά την τροποποίηση των άρθρων 5 και 6 παρ. 1 α΄ αυτής με την Α.Υ.Ο. ΠΟΛ.1236/2013 (Β΄ 2693)- κατόπιν της από 24.7.2013 εκθέσεως φορολογικής συμμορφώσεως χωρίς επιφύλαξη νόμιμου ελεγκτή του δημόσιου μητρώου του ν. 3693/2008 και της υποβολής του οικείου ετήσιου πιστοποιητικού στη βάση δεδομένων της Γ.Γ.Π.Σ., έλεγχος μπορούσε να διενεργηθεί (και έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί) εντός 18 μηνών από την υποβολή του φορολογικού πιστοποιητικού στη Γ.Γ.Π.Σ., ήτοι, εν προκειμένω, το αργότερο έως 31.3.2015. Εφόσον τέτοιος έλεγχος δεν διενεργήθηκε εντός του δεκαοκταμήνου, η επίμαχη χρήση θεωρείται περαιωμένη, δεν συνέτρεχαν δε οι περιπτώσεις κατ’ εξαίρεση ελέγχου και μετά την περαίωση, εντός του χρόνου παραγραφής, ήτοι εντοπισμός στοιχείων ή ενδείξεων για παραβάσεις της παρ. 6 του άρθρου 5 της Α.Υ.Ο. ΠΟΛ.1159/2011 ή επιλογή με τη χρησιμοποίηση μεθόδων αναλύσεως κινδύνου κατ’ άρθρο 80 ν. 3842/2010, όπως ισχύει. Ούτε έχουν εν προκειμένω εφαρμογή οι διατάξεις του άρθρου 65Α του ΚΦΔ/σίας (ν. 4174/2013), που προστέθηκε με το άρθρο 49 παρ. 6 ν. 4223/2013 και αντικατέστησε τις προαναφερόμενες διατάξεις του ΚΦΕ, το οποίο δεν θέτει χρονικό περιορισμό (πλην του χρόνου παραγραφής) στους διενεργούμενους ελέγχους, όπως εσφαλμένως έκρινε η Δ.Ε.Δ.. Και τούτο, διότι, σύμφωνα με το άρθρο 72 παρ. 40 εδ. α΄ του ΚΦΔ/σίας, όπως είχε προστεθεί με το άρθρο 50 παρ. 2 ν. 4223/2013 και ισχύει (ακόμα και) μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 56 παρ. 4 ν. 4410/2016, οι διατάξεις του άρθρου 65Α για το φορολογικό πιστοποιητικό εφαρμόζονται για χρήσεις από 1.1.2014. Ούτε, τέλος, η πρόβλεψη χρονικού περιορισμού των ελέγχων για τις χρήσεις έως 31.12.2013, κατ’ άρθρα 5 παρ. 2 και 5 και 6 παρ. 1 α΄ της Α.Υ.Ο. ΠΟΛ.1159/2011 (που διατηρήθηκε σε ισχύ για τις χρήσεις αυτές και μετά το άρθρο 65Α), κείται εκτός εξουσιοδοτήσεως (ούτε θα ερειδόταν επί ακύρου, από την άποψη της τηρήσεως των όρων του άρθρου 43 παρ. 2 Συντάγματος, τοιαύτης), όπως -επίσης εσφαλμένως- έκρινε, κατ’ επίκληση της 256/2015 γνωμοδοτήσεως Ν.Σ.Κ., η Δ.Ε.Δ.. Αντίστοιχα με τους ως άνω προβαλλόμενους ισχυρισμούς είναι τα, κατά την προσφεύγουσα και ήδη αιτούσα, τιθέμενα «γενικότερου ενδιαφέροντος» και με «συνέπειες για ευρύτερο κύκλο προσώπων» νομικά ζητήματα [ήτοι εφαρμοστέο δίκαιο (άρθρο 65Α ΚΦΔ/σίας ή άρθρο 82 παρ. 5 και 8 α΄ ΚΦΕ και κατ’ εξουσιοδότηση αυτού εκδοθείσα Α.Υ.Ο. ΠΟΛ.1159/2011), κύρος της εξουσιοδοτικής διατάξεως του άρθρου 82 παρ. 8 α΄ ΚΦΕ από την άποψη της τηρήσεως των όρων του άρθρου 43 παρ. 2 Συντάγματος και κάλυψη από την εξουσιοδότηση αυτή της προβλέψεως, στην Α.Υ.Ο. ΠΟΛ.1159/2011, χρονικού περιορισμού των ελέγχων για τις χρήσεις έως 31.12.2013, έννοια των κρίσιμων διατάξεων της Α.Υ.Ο. ΠΟΛ.1159/2011 ερμηνευόμενων σε συνδυασμό αφενός με το άρθρο 82 παρ. 5 και 8 α΄ ΚΦΕ, αφετέρου με το άρθρο 84 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα (γενική πενταετής παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου για επιβολή του φόρου)], επί των οποίων δεν υπάρχει νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, η δε νομολογία των διοικητικών δικαστηρίων, όπως επισημαίνει και το Ν.Σ.Κ. σε πρόσφατο σχετικό πρακτικό (1680/2018), κυμαίνεται, όπως η πρακτική της Δ.Ε.Δ..γ) το γεγονός ότι για την αίτηση έχει κατατεθεί το νόμιμο παράβολο (κωδικός ηλεκτρονικού παραβόλου 27249517795906240087/2019), α π ο φ α σ ί ζ ε ι Να γίνει δεκτό το ανωτέρω αίτημα, διότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 1 του ν. 3900/2010. δ ι α τ ά σ σ ε ι 1. Να εισαχθεί ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας η εκκρεμής ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών προσφυγή με αριθμ. κατάθ.  ΠΡ1036/13.10.2017.2. Να αποδοθεί το παράβολο στην αιτούσα εταιρεία.3. Η πράξη αυτή να δημοσιευθεί στις ημερήσιες εφημερίδες «ΤΑ ΝΕΑ» και «ΕΣΤΙΑ» και να αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η παρούσα πράξη συνεπάγεται την αναστολή εκδίκασης των εκκρεμών υποθέσεων, στις οποίες τίθενται τα ίδια ζητήματα.