Νέα περαίωση (;), η δικαίωση του φοροφυγά.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Π. ΜΙΧΕΛΙΝΑΚΗΣΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ – ΦΟΡΟΤΕΧΙΚΟΣΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ[email protected]Θα ήθελα να ξεκινήσω τη σημερινό σημείωμα με ένα παραμύθι που ακούγαμε συχνά οι παλιότεροι εξ ημών ειδικά τη δεκαετία του 80, του 90 ή του 2000.

Την παλιά λοιπόν εποχή υπήρχε μία χώρα με την ονομασία «Φοροφυγαδιστάν». Όπως φαίνεται και από την ονομασία της το αγαπημένο χόμπι των πολιτών της χώρας ήταν η αποφυγή καταβολής των φόρων που τους αναλογούσαν. Ωστόσο με το πέρασμα των χρόνων η νέα γενιά είτε συναισθανόμενη το γεγονός ότι από τη φοροδιαφυγή χάνουν όλοι, είτε από φόβο, είτε εμπνευσμένη από μία νέα ηθική είχε αρχίσει να αλλάζει το κλίμα και να προσπαθεί να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της. Το παραμύθι συνεχιζόταν σε μία γειτονιά της πρωτεύουσας, όπου λειτουργούσαν στον ίδιο δρόμο δύο εστιατόρια. Το πρώτο το είχε ο κύριος Πονηρούλης. Από χρόνια στη πιάτσα, είχε γίνει εξπέρ στην εξαπάτηση του κράτους. Εκατό χιλιάδες το χρόνο κέρδη καθάριζε, όπως έλεγε με καμάρι στις παρέες του, αλλά 5-6 χιλιάδες δήλωνε στην εφορία και ο φόρος που πλήρωνε ήταν σχεδόν ασήμαντος. Το δεύτερο το είχε ο κύριος Τιμιούλης. Νέος επαγγελματίας, το πρώτο που έκανε πριν ανοίξει το μαγαζί ήταν να απευθυνθεί σε επαγγελματίες και να ενημερωθεί για φορολογικές και λοιπές υποχρεώσεις που συνεπαγόταν η λειτουργία της επιχείρησής του. Όπως τον συμβούλεψαν λοιπόν να κάνει ήταν απόλυτα συνεπής, δήλωνε τα πάντα στην εφορία και κατάφερνε με πολύ κόπο να έχει κάποια κέρδη. Καθώς συζήταγε βέβαια με το γείτονά του κ. Πονηρούλη σκέφτηκε και συζήτησε με το λογιστή του, το ενδεχόμενο να αποκρύβει και αυτός ένα μέρος του εισοδήματός του για να του μένουν περισσότερα χρήματα. Ο λογιστής σοβαρός επαγγελματίας με καλή κατάρτιση, τον συμβούλεψε να μην το κάνει. Ότι τον κ. Πονηρούλη θα τον πιάσει κάποια στιγμή το κράτος και αυτά που γλίτωσε θα τα πληρώσει διπλά και τριπλά. Κάτι του είπε και για κάποιες άμεσες τεχνικές ή έμμεσες τεχνικές (;), σύστημα elenxis και κάτι τέτοια κουφά. Ο κ. Τιμιούλης δεν τα κατάλαβε και καλά, αλλά πείστηκε από τα επιχειρήματα του λογιστή του και συνέχισε να δουλεύει τίμια.Αφού πέρασαν λίγα χρόνια στα οποία ο κ. Πονηρούλης είχε πληρώσει για φόρο περίπου ένα τριχίλιαρο όπως έλεγε και ο κ. Τιμιούλης κοντά στις 50.000 αντί για τον έλεγχο που περίμενε ο Τιμιούλης, ο οποίος έλεγχος θα αποκαθιστούσε ίσως τη δικαιοσύνη, άκουσε τους εκπροσώπους της κυβέρνησης να αναγγέλλουν περιχαρείς νέο πρόγραμμα περαίωσης εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων. Όταν τον ενημέρωσε ο λογιστής του ότι αυτό σήμαινε πως τόσο αυτός όσο και ο Πονηρούλης πληρώνοντας το ίδιο ποσό θα έκλειναν τις φορολογικές τους υποθέσεις χωρίς έλεγχο, αισθάνθηκε τόσο πολύ ηλίθιος, που δεν είχε καταλάβει τόσα χρόνια πως αυτή η χώρα δε θα αλλάξει ποτέ. Το παραμύθι τελειώνει με την απόφαση του κ. Τιμιούλη, να προσαρμοστεί σε αυτά που το κράτος τον αναγκάζει να κάνει. Τα επόμενα χρόνια πλήρωνε κι αυτός 3-4 χιλιάρικα σε φόρους, αποκρύβοντας τα εισοδήματά του, με τη σύμφωνη γνώμη πλέον και του λογιστή του, τον οποίο βέβαια θεωρούσε συνυπεύθυνο για την «εξαπάτησή» του, όπως την έβλεπε αυτός.

Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα, τουλάχιστον μέχρι την επόμενη χρεοκοπία του κράτους λόγω μεταξύ άλλων και της φοροδιαφυγής.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑΕάν δούμε το θέμα στα σοβαρά, είναι απίστευτα λυπηρό μία κυβέρνηση που εξελέγη σε μεγάλο βαθμό, λόγω των εκσυγχρονιστικών κινήσεων που εξήγγειλε, να ολισθαίνει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα στη χειρότερη των παλαιοκομματικών φορολογικών πολιτικών, την περίφημη περαίωση των φορολογικών υποθέσεων.

Η περίφημη τρόικα ή οι θεσμοί, εκτός από τα αρκετά όπως αποδέχθηκαν και οι ίδιο  εκ των υστέρων λάθη τους, επέβαλλαν στα χρόνια που ήταν στα πράγματα και ορισμένα καλά. Ένα από αυτά ήταν και η απαγόρευση «δια ροπάλου» των περαιώσεων. Ο λόγος είναι προφανώς η αποτροπή της εκ νέου εμπέδωσης κλίματος ατιμωρησίας και αμνήστευσης των φοροφυγάδων. Κάτι τέτοιο θα έχει σαν αποτέλεσμα παρά την πρόσκαιρη αύξηση των φορολογικών εσόδων κατά το χρόνο της περαίωσης, την έξαρση της φοροδιαφυγής τα επόμενα έτη, καθώς όλοι προσμένουν την επόμενη περαίωση και δεν εκπληρώνουν τις φορολογικές υποχρεώσεις τους. Σε μεσοπρόθεσμη δηλαδή βάση οδηγεί σε μείωση των φορολογικών εσόδων, αλλά κυρίως γαλουχεί και τη νέα γενιά επιχειρηματιών με την κουλτούρα της άφεσης αμαρτιών για αδικήματα φοροδιαφυγής.  

ΕΠΙΛΟΓΟΣΤο σημείωμα αυτό το έγραψα με αφορμή δημοσίευμα, με αποκλειστικές πληροφορίες της έγκριτης εφημερίδας Καθημερινής. Θέλω να πιστεύω ότι το δημοσίευμα προήλθε από προτάσεις που κυκλοφορούν κατά καιρούς υπηρεσιακοί παράγοντες και δεν αντανακλά προθέσεις της πολιτικής ηγεσίας. Σε διαφορετική περίπτωση είναι πραγματικά λυπηρή αυτή η επιστροφή στο αμαρτωλό παρελθόν και εάν υπάρχει ως σκέψη σε ανώτερα κυβερνητικά κλιμάκια, ελπίζω να μείνει στα χαρτιά.