Συνταγματική η έκτακτη εισφορά του νόμου 3808/2009

Το ΣτΕ με την απόφασή του ΣτΕ 1222/2017, έκρινε ότι είναι συνταγματική η έκτακτη εισφορά του νόμου 3808/2009 καθώς επίσης και ότι δεν αντίκειται στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, το οποίο προβλέπει ότι  «[…] δεν επιτρέπεται η ίδια φορολογητέα ύλη να φορολογείται δύο φορές, διότι με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται δυσμενείς διακρίσεις κατά διαφόρων διοικουμένων έναντι άλλων (βλ. άρθρο 14 της [ΕΣΔΑ])».

Το ΣτΕ απέρριψε ως αβάσιμους και τους 5 ακόλουθους λόγους αναίρεσης της απόφασης του ΔΕΑ (Διοικητικού εφετείου Αθηνών) το οποίο είχε κρίνει συνταγματική την έκτακτη εισφορά.

Τους ακόλουθους λόγους αναίρεσης επικαλέσθηκε εταιρία εισηγμένη στο χρηματιστήριο.

Ειδικότερα, (α) με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η
προβλεπόμενη στο άρθρο 2 του Ν. 3808/2009 εισφορά αποτελεί κατ’ ουσίαν
ανεπίτρεπτη αναδιανομή πλούτου, ως επιβληθείσα για την παροχή στους
οικονομικά ασθενέστερους της έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης του άρθρου 1
του ίδιου νόμου, και, συνεπώς, κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία (και,
συνακόλουθα, εφαρμογή) των άρθρων 4 (παρ. 5) και 5 (παρ. 1) του
Συντάγματος, καθώς και του άρθρου 2 του Ν. 3808/2009 απορρίφθηκε με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση (σκέψεις 5 και
8) ο οικείος λόγος προσφυγής. [Απορρίφθηκε με βάση την σκέψη 15 της απόφασης του ΣτΕ](β) με το δεύτερο λόγο αναίρεσης
προβάλλεται ότι κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία (και, συνακόλουθα, εφαρμογή) του
άρθρου 2 του Ν. 3808/2009 το ΔΕΑ (με τις σκέψεις 5 και 7 της
αναιρεσιβαλλόμενης απόφασής του) έκρινε ότι η προβλεπόμενη στο άρθρο
αυτό εισφορά δεν αποτελεί φόρο εισοδήματος και απέρριψε το λόγο
προσφυγής με τον οποίο είχε προβληθεί ότι η επίμαχη εισφορά συνιστά φόρο,
ο οποίος, σε κάθε περίπτωση, εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των άρθρων 4
(παρ. 5) και 78 (παρ. 1) του Συντάγματος. [Απορρίφθηκε με βάση την σκέψη 18 της απόφασης του ΣτΕ](γ) με τον τρίτο λόγο
προσφυγής προβάλλεται ότι κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία
(και, συνακόλουθα, εφαρμογή) του άρθρου 4 (παρ. 1 και 5) του
Συντάγματος το ΔΕΑ (με τη σκέψη 7 της προσβαλλόμενης απόφασής του)
έκρινε ότι το άρθρο 2 του Ν. 3808/2009 δεν αντίκειται στη συνταγματική
αρχή της ισότητας και απέρριψε το λόγο προσφυγής με τον οποίο είχε
προβληθεί ότι η επίμαχη εισφορά παραβιάζει την αρχή αυτή, καθόσον (i)
δεν επιβάλλεται και στο ίδιο εισόδημα φυσικών προσώπων, (ii) άγει σε
διπλή οικονομική επιβάρυνση επί των κερδών του οικονομικού έτους .2009,
(iii) διαφοροποιείται ο υπολογισμός της ανάλογα με το εάν το νομικό
πρόσωπο δημοσιεύει ή όχι οικονομικές καταστάσεις σύμφωνα με τους
κανόνες των διεθνών λογιστικών προτύπων (ΔΛΠ), (iv) ενώ επιβάλλεται
εφόσον το καθαρό εισόδημα υπερβαίνει τα 5.000.000 ευρώ, επιβαρύνει και
τοχισόδημα κάτω του εν λόγω ποσού. [Απορρίφθηκε με βάση την σκέψη 16 και την σκέψη 17 της απόφασης του ΣτΕ](δ) με τον τέταρτο λόγο αναίρεσης
προβάλλεται ότι κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία (και, συνακόλουθα, εφαρμογή) της
διάταξης του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτόκολλου (ΠΠΠ) της ΕΣΔΑ
το ΔΕΑ απέρριψε (με τη σκέψη 9 της προσβαλλόμενης απόφασης του) το λόγο
προσφυγής με τον οποίο είχε προβληθεί ότι το άρθρο 2 του Ν. 3808/2009
αντίκειται στη διάταξη αυτή. [Απορρίφθηκε με βάση την σκέψη 19 της απόφασης του ΣτΕ](ε) με τον πέμπτο λόγο αναίρεσης
προβάλλεται ότι κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία (και, συνακόλουθα, εφαρμογή) της
γενικής αρχής του ενωσιακού δικαίου περί απαγόρευσης των δυσμενών
διακρίσεων το ΔΕΑ απέρριψε (με τη σκέψη 7 της προσβαλλόμενης απόφασής του) το λόγο προσφυγής με τον οποίο είχε προβληθεί ότι η επιβολή της επίμαχης εισφοράς βάσει των ΔΛΠ
συνιστά δυσμενή διάκριση απαγορευόμενη από το ενωσιακό δίκαιο. Προς
θεμελίωση του παραδεκτού των ανωτέρω λόγων, η αναιρεσείουσα διατυπώνει
τον ισχυρισμό ότι με καθένα από τους λόγους αυτούς τίθεται, νομικό
ζήτημα ως προς το οποίο δεν υπάρχει νομολογία του Συμβουλίου της
Επικρατείας. Ο τελευταίος αυτός ισχυρισμός είναι βάσιμος και, συνεπώς,
οι ως άνω λόγοι προβάλλονται παραδεκτώς και πρέπει να εξεταστεί η
βασιμότητα τους. [Απορρίφθηκε με βάση την σκέψη 17 της απόφασης του ΣτΕ]Τα σκεπτικά και ολόκληρη η απόφαση του ΣτΕ στο φορολογικό αρχείο του κόμβου